Ik heb eindelijk weer een tussenuurtje gevonden om achter mijn tekentafel te kruipen. Zaterdagochtend. Het is stil in de straat en in huis. Ik snuif de heerlijke, vertrouwde geur op van mijn tekenpotloden. Opnieuw ben ik een beetje verbaasd over de tekening die voor me ligt. Ik ben er al weken mee bezig maar door de drukte lijkt ie maar niet af te komen. Toch ben ik met al die tien minuutjes hier en 20 minuutjes daar, flink opgeschoten.
Als ik met een scherp, groen kleurpotlood weer sprietje voor sprietje zet, dwalen mijn gedachtes alweer snel af. Dat is het heerlijke van illustreren. Mijn handen doen het werk en mijn hoofd mag even rusten. Wat als ik zou moeten kiezen tussen illustreren en schrijven, wat zou ik dan liever doen, bedenk ik me ineens. Schrijven gaat me makkelijk af. De verhalen spelen zich als een Hollywoodfilm af in mijn hoofd. Ik hoef ze alleen maar op te schrijven. Het vloeit vaak genoeg m’n pen uit. Het grootste probleem met schrijven is tijdgebrek. Want even tussen jou en mij gezegd, er zit nog steeds een roman in mijn hoofd die geschreven moet worden. Nee, ik zou nooit kunnen stoppen met schrijven.
Illustreren dan? Zou ik dat ooit op kunnen geven. Ik heb m’n hele leven getekend. Tot groot ongenoegen van mijn moeder, zat ik zelfs in de kerk te tekenen tijdens de preek. Ik vond en vind het heerlijk om te doen. Ik word er vrolijk van. Ik bepaal hoe iets of iemand eruit komt te zien. Hoe het op papier komt, hoe het plaatje er uit komt te zien. Ik creëer mijn eigen wereld. Niemand jaagt me op. Maar bovenal niemand zeurt over het resultaat. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen, zoals ik in mijn werk vaak wel moet doen. Er is een lange tijd geweest dat ik geen tijd meer had om te tekenen, te druk met het bedrijf en twee jonge kinderen maar potverdikkie, toen ik eenmaal weer begon, besefte ik wat ik had gemist. Alsof mijn allerbeste vriend na jaren weer terug was in mijn leven. Nee, het illustreren zou ik ook niet willen missen.
Terwijl mijn hersenspinsels alle kanten opvliegen, is de groene weide, waar Ralfje vrolijk rond dartelt, bijna af. Ik gniffel. Mijn eigen verhalen en tekeningen maken me altijd een beetje aan het lachen. Ik kruis weer een vakje af op het inslagschema. Het tweede boek is ook bijna af, een derde boek pruttelt ergens in de bochten van mijn brein, om vervolgens met boek vier te beginnen.
Ik ben eruit. Schrijven en illustreren is allebei een uitlaatklep voor mij. Kiezen tussen de twee is als kiezen tussen mijn twee kinderen. Onmogelijk. Dus mocht je me even niet kunnen bereiken. Of kun je me even niet vinden. Kijk dan stilletjes om het hoekje van mijn tekenkamer, waar je me met een glimlach zachtjes hoort grinniken om mijn eigen verhalen en illustraties.
Heb je al een prentenboek geschreven en wil je dat heel graag uitgeven? Na zelf vier boeken uitgegeven te hebben en de vijfde in de maak, kan ik je veel vertellen over je opties en keuzes. Heb je wel een verhaal maar geen illustraties? Ook daarbij kan ik je helpen, zowel met de illustraties als met de vormgeving.
Begint het al te kriebelen? Neem dan voor een gezellig en vrijblijvend gesprek contact op met mij zodat ik je, overigens altijd veel te enthousiast, over creativiteit en prentenboek kan vertellen!
